"Mijn eerste grote reis alleen was naar Sri Lanka. Dat beviel zo goed dat ik er nooit meer mee ben gestopt. Het is een bewuste keuze, ik kan goed alleen zijn en vind het prettig dat ik me tijdens een reis niet hoef aan te passen aan anderen. Ik wil graag mijn eigen koers kunnen uitzetten en bijstellen. Aangezien ik afhankelijk ben van de lokale bevolking, hun guesthouses en het openbaar vervoer reis ik het liefst naar landen waar mensen Engels spreken. Azië is ideaal, daar heb ik al een groot deel van gezien. Ik reis niet graag alleen in Europa, omdat dat meer gericht is op gezinnen en stellen. Ik ben een keer alleen naar Kreta gegaan en daar had ik voor het eerst het gevoel dat ik met mijn ziel onder de arm liep. Er waren nauwelijks mensen die alleen op reis waren. Voor een vakantie plan ik niks, Ik koop een ticket, regel visa en inentingen, verdiep me in de bezienswaardigheden, pak mijn rugzak met minimale benodigdheden en dan zie ik wel hoe de reis verloopt. Meestal heb ik een gids van Lonely Planet op zak, maar de beste tips krijg ik van mensen die ik onderweg ontmoet. Als je alleen reist, heb je voortdurend aansluiting. Aziaten vinden het wel raar dat ik zonder man op stap ben, dus vertel ik wel eens dat ik getrouwd ben en dat mijn man vanwege zijn werk niet mee kon. Ik word weinig lastig gevallen, maar ik zoek het dan ook niet op. In Azië zijn mannen bescheiden, bovendien let ik op de gewoonten van het land: ik draag kleding die schouders en benen bedekt en ik ga, zoals de bevolking, vroeg naar bed en sta vroeg weer op. Ik praat veel met mensen. Ik kan uren vragen stellen over hun leven, daar leer ik veel van. Voor de veiligheid reis ik binnen toeristische routes en blijf ik onder de mensen, want als er iets met je gebeurt dan kun je beter niet alleen zijn. Als je dit alles in je achterhoofd houdt, is alleen reizen echt fantastisch."